Nəhayət 10 gündür üzərində çalışdığım yeni yazımı tamamladım. Yazıya keçməmişdən öncə Sizinlə kiçik bir sirrimi paylaşım. Belə ki, əvvəllər də dediyim kimi mən bütün bloq yazılarımda loru dildə desək arxada əsas olmasına çox çalışıram. Ona görə də hər yazıya çox ciddi önəm və vaxt ayırıram. Bu yazını da əslində 1 günə tamamlamışdım, amma əlavə arqumentlər üçün son həftə ancaq oxumuşam və yaxşıda ki, oxumuşam. Ümumiyyətlə isə hazırda məndə ən az 8 bloq yazısı var ki, ya tam, ya da yarıya qədər yazılıb, amma fikrimi kifayət qədər əsaslandıra bilmək üçün yetərli mənbə axtarışındayam deyə yarımçıq saxlamışam. Qarşıma faktlar çıxdıqca yarımçıq yazılara əlavə edib yayımlayıram. İndi keçək əsas mətləbə.
Bu gün Azərbaycanda şirkətlərin çox ciddi problemlərindən biri kadr problemidir. Demək olar ki, yaxın dostlardan, şirkətlərdən hər gün hansısa sahədə kadr axtarışı ilə bağlı müraciətlər alır, ya da eşidirəm. Əslində niyə kadr yoxdur məsələsi haqqında danışmayacam. Çünki bu özü ayrılıqda ciddi mövzudur. Bu dəfə ciddi kadr probleminin olduğu bir dönəmdə ən azı əlinizdə olanları saxlamaq (qorumaq) üsulları haqqında fikirlərimi bölüşmək istəyirəm.
Əvvəla ondan başlayım ki, son dövrlər geniş yayılmış işçi tapma metodu formalaşıb. Azərbaycan reallığında yeni yaranan bir çox şirkətlər işçi seçimində çox asan yola əl atır. Tapır istədiyini, verir maaşından 20-30% artıq və iş tamamdır. Başqasının illərlə təcrübə və bilik verdiyi biri aradakı 200-300 manata görə işini rahatlıqla dəyişir. Günah kimdədir? İşçidə yoxsa, onun əvvəlki iş mühitində? Mənə görə bunun 90% günahı işçinin əvvəl işlədiyi yerdəki iş mühiti və bundan irəli gələn faktorlardadır. Yerdə qalan 10% isə məhz işçinin şəxsi istəkləri ilə bağlı ola bilər. Bəs illərlə əziyyət çəkib yetişdirdiyiniz, öyrətdiyiniz, təcrübə qazandırdığınız işçini ondan hələ təzə-təzə fayda almağa başlamışkən itirməmək üçün nələr etməliyik?